16 februari 2018
RS

Resolute Support

De NAVO-missie Resolute Support in Afghanistan begon op 1 januari 2015. Doel van de operatie is het verder opbouwen van leger en politie. Zodat die ook op langere termijn de veiligheid kunnen handhaven in het land. Het is een voorwaarde voor het herstel van een rechtsstaat in Afghanistan. Resolute Support volgde de ISAF-missie op.

Zowel de Panters als de Eagles zijn ingezet geweest tijdens deze uitzending.

Hieronder vind u een uitgebreid verslag van de B cie.

Eagles in Afghanistan

Eindelijk op Missie

Vanaf het moment dat wij als Eagle’s hoorden dat we mogelijk op missie mochten naar Afghanistan zijn wij direct gestart met het voorbereiden op deze missie.Wat is nu eigenlijk Resolute Support? Het antwoord op deze vraag bracht alleen maar meer vragen. Ook leerden wij dat het een relatief kleine missie is waaraan we gingen deelnemen. Dit merkten wij doordat we grotendeels op onszelf waren aangewezen, iets wat ons als compagnie wel toevertrouwd is gezien eerdere zelfstandige missies. Daar waar wij er echter niet uitkwamen hadden we uiteraard de Brigade en het Bataljon waar we op terug konden vallen.

Opleiding

Er moesten veel cursussen en opleidingen gevolgd worden waaronder wat opleidingen in Duitsland, Omdat we in het missiegebied voornamelijk met Duitse voertuigen en wapens gingen werken. Gezien het feit dat we in het gebied als een soort van persoonsbeveiligers moesten gaan werken werd er ook een cursus gevolgd bij de BSB genaamd “GUARDIAN ANGEL” Na de verplichte zaken als Missie Gerichte Opleiding en de A-700 zaken zijn we zelf gaan trainen op voornamelijk NIV II en een enkele oefening NIV III. Deze periode is afgerond met het doorlopen van FINEX(Final Excercise)

Reis en aankomst

Op 3 November hebben we met de staf ons Force Protection peloton 13 uitgezwaaid op Schiphol en gezegd tot over 10 dagen. Het FP 13 moest eerder vertrekken ivm de In Theatre Training (ITT) die nog doorlopen moest worden. Op 13 November zijn we met 10 man van de staf vertrokken vanaf Eindhoven airport samen met NSE. Aangekomen in Mazar-e-Sharif (MeS) zijn we direct de Hand Over, Take Over ( HOTO) ingegaan en na een week namen wij het commando over van de D-Zwarte Panter cie, welke ook 6 maanden op MeS hun opdracht hebben vervuld. Het FP13 Peloton was inmiddels al bedreven met de Dingo`s, Enok`s en de Wolf, allemaal Duitse voertuigen waarop ze wel al opgeleid waren maar daar inmiddels al maanden niet mee gewerkt hadden en dit middels ITT weer opgepakt hebben. Ook de Duitse wapensystemen waren weer even wennen. Nadat dit allemaal eigen was gemaakt mocht het Peloton hun eerste Relieve In Place (RIP) SHAHEEN gaan uitvoeren.

Locaties

CAMP SHAHEEN is een Afghaanse kazerne die op ongeveer 15 kilometer west van CAMP MARMAL ligt en de thuishaven van 209 Corps is. Om de Afghanen van TAA (Train, Advice and Assist) te voorzien vliegen er dagelijks een 30 tal adviseurs heen om de verschillende branches te voorzien TAA. Om hun dat te kunnen laten doen zullen zij ook beveiligd moeten worden en daarom krijgen zij persoonsbeveiligers mee welke ook worden ingevlogen middels de MI-17. Dit alles wordt gecoördineerd door de TOC op CAMP SHAHEEN SAFE HAVEN, een basis iets groter dan een voetbalveld. Hier zit standaard een lid van de Cie staf die als base commandant functioneert. Hij doet dit niet alleen maar wordt altijd gesteund door een peloton dat verantwoordelijk is voor de de base beveiliging. Tevens is er altijd een Mobiel Medisch Team aanwezig wat door Nederlanders, Duitsers of Belgen wordt geleverd. Op dit kleine maar gezellige kamp dient het peloton zelfvoorzienend te zijn. Ze doen hun eigen was, koken zelf en zelfs kleine defecten kunnen ze daar oplossen. Meestal zit een peloton 10 tot 12 dagen voordat ze weer worden afgelost om terug te gaan naar CAMP MARMAL.

Internationale samenwerking

De Compagniesstaf is elke dag druk met het aansturen van een van de vijf pelotons die ze onder hun bevel hebben. De uitdaging die de staf heeft is dat geen enkel peloton van dezelfde nationaliteit (Hongaren, Kroaten, Montenegrijnen, en Finnen) is en dat de staf buiten dat om ook nog eens onderdeel is van een Duits bataljon. Wij hadden het geluk dat de structuur binnen TAAC-N gewijzigd werd en dat de nieuwe Duitse Batalions Commandant iets anders wilde proberen dan zijn voorganger. Om een lang verhaal kort te maken heeft dit onze kapitein bijna al de kleur uit zijn haren gekost maar de Eagles bleven dapper hun mannetje staan op een beleefde, eerlijke en adequate wijze.

Patrouilles

Waar onze voorgangers nog met grote regelmaat op TAA in MeS gingen werden wij voornamelijk naar SHAHEEN gezonden om daar de TAA te doen. Gelukkigerwijs werd ook het idee van onze voorgangers nog voortgezet, verkenningen in de GDA/MA Ground Defens Area / Mission Area. Wij kregen als Muli Nationale Force Protection Coy een eigen Area of Responsebility en konden daar op aanwijzing van het Bataljon 2 tot 3 keer per week een patrouille rijden, om zodoende meer Situational awareness te verkrijgen.

Eind inzicht

We zitten nu op bijna op de 5 maanden en hebben hier inmiddels ook onze opvolgers van de Bravo Bulldog Cie op operationele verkenning en FP 13 is afgelost door FP 14 het tweede peloton van de C-Eagle Cie. Hierdoor komt voor ons het einde in zicht. Desalnietemin gaan wij onverminderd door met waar we hiervoor zijn. Voor de Eagles vliegt de tijd voorbij. Ondanks dat we een zachte winter hebben gehad zijn we nu wel verheugd dat de temperatuur omhoog gaat en kunnen we tussen de bedrijven door ook aan ons kleurenschema werken.

Welgemeend advies

Als laatste wil ik meegeven voor de B-cie en de A-cie dat ze goed moeten investeren op de enkele vent. Hier wordt er tijdens de Guardian Angel taak verwacht dat een soldaat beslissingen durft te nemen, een wezenlijk verschil met hun taak in Nederland, waar de Sgt of Kpl voor hun de beslissingen neemt. Succes met de verdere voorbereidingen. Bulldogs tot snel en voor de Ganzen wij kunnen jullie nog goed gaan voorzien van het reilen en zeilen in MeS bij de MNFP coy.